شوک تلخ پس از اتفاق شیرین، هدیه تیمِ بی ادب به ویلموتس و مردانش - آریا بلاگ

ورود یک بلژیکی میانسال

مارک روبر ویلموتس بازیکن پیشین تیم ملی فوتبال بلژیک که در آستانه 50 سالگی قرار داشت به عنوان جانشین کارلوس کی روش راهنمایی تیم ملی فوتبال ایران را از اول خردادماه سال 98 برعهده گرفت تا پس از هشت سال حضور یک مرد پرتغالی، نفر اول نیمکت تیم ملی ایران باشد.

دو جام جهانی با یک بداخلاق

ویلموتس در حالی راهنمایی تیم ملی ایران را برعهده گرفت که این تیم دو دوره متوالی با کی روش به جام جهانی صعود نموده بود و در هر دو دوره هم هرچند از مرحله گروهی صعود نکرد اما توانست توقعات اهالی فوتبال از نظر نتیجه را برآورده کند و توقع از این تیم را نزد مردم بالا برد.

با این حال بداخلاقی ها و پرده دری هایی که کارلوس کی روش داشت، دلخوری و گلایه از وی را به جایی رسانده بود که با وجود رضایتی که از عملکرد فنی او وجود داشت، خیلی ها منتظر بودند تا فدراسیون فوتبال قراردادش را تمدید نکند.

شروع با شیب ملایم تغییرات

به هر حال با رفتن کی روش، یک مرد میانسال بلژیکی راهنمایی تیم ملی فوتبال ایران را برعهده گرفت و کارش را با همان نفراتی که کی روش به تیم ملی دعوت می کرد، شروع کرد. همانطور که انتظار می رفت او در چند اردوی مقطعی که در طول پنج ماه گذشته برگزار کرد، شیب تغییرات در نفرات دعوت شده به تیم ملی را تندتر و برای دیدار با کامبوج و بحرین نفرات جدیدی را به تیم ملی دعوت کرد.

پنج بازی و نتایج متوسط

ویلموتس در این مدت دو دیدار تدارکاتی و سه دیدار رسمی با تیم ملی ایران داشته که در دو دیدار تدارکاتی برابر سوریه 5 بر صفر به فزونی رسید و برابر کره جنوبی هم یک به یک مساوی کرد. در دیدارهای رسمی ابتدا هنگ کنگ را 2 بر صفر شکست داد و سپس در دیداری خانگی که اولین بازی رسمی وی روی نیمکت تیم ملی در استادیوم آزادی بود 14 بر صفر کامبوج را درهم کوبید اما چند روز بعد برابر بحرین یک بر صفر بازنده شد.

هنگ کنگ و کامبوج حریفانی نبودند که بتوان عیار ویلموتس و تیم ملی را با آنها سنجید. پیش بینی کارشناسان هم همین بود که دیدار با تیم های بحرین و عراق عیار واقعی تیم ملی را معین خواهد نمود.

شروع راه سخت با تیم و طرفداران بی ادب

دیدار با بحرین که با توهین و بی ادبی طرفدارانش به سرود ایران همراه بود، واقعیت تیم ملی با یک سرمربی تازه را معین کرد. طبیعی است که یک سرمربی هر چقدر هم قوی و کاربلد باشد در پنج ماه نمی تواند یک تیم را به اوج آمادگی برساند. ضمن اینکه در این مدت تیم ملی اردوهای طولانی مدت و منظمی هم نداشته و ویلموتس فرصت ساختن یک تیم جدید را پیدا ننموده است.

یک نیمه بد و آشکار شدن واقعیت

با این حال دیدار با بحرین نشان داد که ملی پوشان ایران هنوز برای قرار دریافت در تفکرات ویلموتس زمان می خواهند. نیمه اول آنقدر بد و غیرحرفه ای بودند که غرور پیروزی پرگل برابر کامبوج در ساق هایشان موج می زد. آنها حریف را دست کم دریافتد و در نیمه دوم چوب غرورشان را خوردند و به تیمی که آماده شکست دادن ایران شده بود باختند.

نسلی که امید فوتبال ایران است

نه آن دو پیروزی برابر هنگ کنگ و کامبوج واقعیت تیم ملی بود و نه شکست یک بر صفر برابر بحرین. تیم ملی ایران توانایی های بالایی دارد که برای جا افتادن در تفکرات فنی ویلموتس به زمان بیشتری احتیاج دارد. نسلی که کارلوس کی روش وارد تیم ملی کرد حالا به پختگی خوبی رسیده اند و هر چند تعدادی از آنها باید با پیراهن ملی خداحافظی نمایند، اما اکثر بازیکنان حاضر در اروی آخر می توانند تا چند سال دیگر برای تیم ملی مردان تاثیرگذاری باشند.

ضعف هایی که خط دفاعی دارد

درون دروازه علیرضا بیراوند حالا به پختگی رسیده و یک نیروی قابل اعتماد است. در خط دفاعی هر چند ضعف های زیادی وجود دارد اما بازیکنان هستند که در کنار جوانی تجربه خوبی را هم از حضور در جام جهانی و تیم های خارجی کسب نموده اند و می توانند با تمرینات و اردوهای بیشتر ساختار دفاعی تیم را سروسامان دهند.

در مرکز زمین هم بازیکنانی وجود دارند که می توانند عصای دست ویلموتس باشند. خط حمله هم که بازیکنان تاثیرگذار و جوانی را در اختیار دارد که سالها می توانند برای تیم ملی ایران افتخارآفرینی نمایند.

کمبود بازیکن نداریم

در مجموع تیم ملی از نظر بازیکن کمبودی ندارد و در هر پست بازیکنان خوب و قابل اتکایی در اختیار دارد که می توانند بار سنگین انتظار از تیم ملی را به دوش بکشند. آنچه ابهامات و نگرانی ها برای آینده را بوجود می آورد، سوال در خصوص دانش و توانایی و مدیریت ویلموتس است که آیا می تواند از این نیروی انسانی خوب بهترین بازی را بگیرد یا خیر؟

برای قضاوت باید صبر کرد

قضاوت در تیم ملی زود است و شکست به بحرین در بهترین زمان ممکن رخ داد و هم بازیکنان را از باد پیروزی پرگل برابر کامبوج خارج کرد و هم زنگ خطر را برای دیدار با عراق به صدا در آورد تا ملی پوشان و سرمربی شان بدانند که برای صعود از این گروه کار سختی دارند و باید بیشتر و بهتر کار نمایند.