ایجاد ساختاری مشابه جنین انسان از سلول های بنیادی

به گزارش آریا بلاگ، محققان پیروز به ایجاد ساختارهایی مشابه جنین انسان در آزمایشگاه شده اند که می توانند به درک بهتر مراحل رشد اولیه جنینی کمک کنند.

به گزارش خبرنگاران و به نقل از مدیکال اکسپرس، تحقیق بر روی جنین انسان برای درک مراحل اولیه رشد ضروری است. در حال حاضر این تحقیقات بر روی جنین های اهدایی که به وسیله لقاح مصنوعی به وجود می آیند، انجام می شود. با این حال این تحقیقات محدودیت هایی دارد. برای مثال از نظر اخلاقی تنها می توان به مدت حداکثر 14 روز اجازه رشد به این جنین ها در آزمایشگاه داد.

اکنون، محققان موسسه فناوری کالیفرنیا(Caltech) ساختارهایی مشابه جنین انسان از سلول های بنیادی به وجود آورده اند.

برخلاف جنین های طبیعی که از ترکیب اسپرم و تخمک تشکیل می شوند این ساختارها از ترکیب سلول های بنیادی پرتوان تشکیل می شوند. سلول های پرتوان می توانند به انواع خاصی از سلول تبدیل شوند.

اگرچه این ساختارهای جنین مانند تفاوت های اساسی با جنین واقعی دارند اما فناوری استفاده شده در ساخت آنها برای پاسخ به سوالاتی در مورد رشد انسان بدون نیاز به جنین اهدایی مهم خواهد بود.

این تحقیقات در آزمایشگاه مجدالنا زرنیکا گوتز(Magdalena Zernicka-Goetz)، استاد زیست شناسی و مهندسی زیستی از موسسه فناوری کالیفرنیا اجرا شده است و نتایج آن در روز 21 سپتامبر در مجله نیچر(Nature Communications) به چاپ رسیده است.

این ساختارها از نوعی سلول بنیادی پرتوان که قادر به تولید انواع مختلفی از سلول هستند، ساخته شده اند.

سلول های بنیادی پرتوان ابتدا به وسیله سایر محققان از جنین واقعی انسان جدا شده بودند و در محیط آزمایشگاه قرار گرفته بودند. نکته قابل توجه این است که این سلول ها در صورت قرار گرفتن در شرایط محیطی مناسب همچنان قادر به تشکیل جنین بودند.

زرنیکا-گوتز می گوید: به نظر می رسد قابلیت تشکیل جنین چیزی است که این سلول ها فراموش نکرده اند. با این حال حافظه آن ها دقت بالایی ندارد یا ما هنوز قادر به بازیابی حافظه آن ها نشده ایم و باید تحقیقات بیشتری انجام دهیم تا بتوانیم از این سلول های بنیادی برای رشد دقیق جنین انسان استفاده کنیم مشابه کاری که در موش ها انجام شد.

توانایی ایجاد ساختارهای مشابه جنین با استفاده از سلول های بنیادی باعث بی نیازی ما به جنین اهدایی می شود. علاوه بر آن چنین ساختارهایی را می توان در مقیاس بالا تولید کرد. ممکن است این مدل ها منجر به پیشرفتی بزرگ در درک رشد اولیه جنینی شوند که با جنین اهدایی و محدودیت های آن امکانپذیر نیست. به نام مثال می توان برخی از ژن های این ساختارها را دستکاری کرد و نتایج آن را بر فرآیند رشد مورد بررسی قرار داد. علاوه بر آن با استفاده از این ساختار می توان نحوه هماهنگی اجزای مختلف سلولی را در مراحل اولیه درک کرد و تاثیر آن را بر مراحل بعدی رشد بررسی کرد.