10 میراث جهانی یونسکو در آسیا (قسمت اول) - آریا بلاگ

میراث جهانی یونسکو (World Heritage Sites) مجموعه ای از مکان های فرهنگی یا طبیعی ثبت شده در سازمان جهانی یونسکو مانند جنگل، کوه، آبگیر، معبد، ساختمان، مجموعه یا شهر است که در قالب لیستی به وسیله کمیته میراث جهانی یونسکو، هر سال انتخاب می شوند. مکان هایی که در این لیست قرار می گیرند، طبق کنوانسیون حفاظت از میراث جهانی فرهنگی و طبیعی، متعلق به تمام انسان های زمین، فارغ از نژاد، مذهب و ملیت خاص، محسوب می شوند و دولت ها موظف به حفظ و نگهداری این آثار هستند.

طبق این کنوانسیون، کشورهای عضو یونسکو، می توانند آثار تاریخی، طبیعی و فرهنگی کشور خود را برای ثبت به عنوان میراث جهانی، معرفی نمایند. حفاظت از این آثار، به عهده تمام کشورهای عضو کنوانسیون خواهد بود.

در ادامه با ده مورد از آثار و جاذبه های به ثبت رسیده در این لیست که در قاره آسیا واقع شده اند، آشنا می شویم.

1. شالیزارهای پلکانی بانائو (Banaue)، فیلیپین

این شالیزارهای پلکانی شگفت انگیز، 2000 سال پیش در دامنه کوه ایفوگائو ((Ifugao)) در منطقه Cordillera به وسیله اجداد ساکنان بومی منطقه، ایجاد شده اند. این شالیزارهای سنگی و گلی از یک سیستم آبیاری پیچیده بهره می برند. دانش ساخت این مزارع پلکانی، قرن ها از نسلی به نسل دیگر تا به امروز منتقل شده است. این شالیزارهای پلکانی به عنوان یکی از شگفت انگیزترین پروژه های کشاورزی جهان در جهان شناخته می شوند. ظاهرا برای ساخت این مزارع از کمترین وسیله استفاده شده است و بیشتر آن را با دست ایجاد نموده اند. این مزارع، 1500 متر بالاتر از سطح دریا قرار دارند. اهالی این منطقه تا امروز به کشت برنج و سبزیجات در این مزارع مشغول هستند. گردشگری در این منطقه یکی از صنعت های مهم و درآمدزا است. بازدید از مزارع و آشنایی با قبایل محلی از مهم ترین تفریحات گردشگران این منطقه است. علاوه بر شالیزارهای پلکانی بانائو، 7 شالیزار مشابه دیگر در این محدوده وجود دارد. در یکی از این شالیزارها به نام شالیزار Mayoyao، یک نوع کمیاب و اورگانیک از برنج به نام tinawon کشت می شود.

2. آنگکور (Angkor)، کامبوج

یکی از مهم ترین سایت های باستان شناسی جنوب شرقی آسیا، پارک باستان شناسی آنگکور است که معابد، کانال های آبیاری و راه های ارتباطی متعددی بین مرکز های امپراتوری خمر (Khmer) از قرن نهم تا پانزدهم را در خود جای داده است. شاخص ترین بنای موجود در این مجموعه، معبد آنگکور وات (Angkor Wat) است که با عنوان بزرگ ترین بنای مذهبی جهان که قدمت آن به اوایل قرن دوازدهم برمی شود، شناخته می شود. آنگکور وات که مهم ترین جاذبه گردشگری کامبوج است، نشان ملی این کشور نیز به شمار می آید و طرح آن روی پرچم کامبوج نقش بسته است. این معبد در میان جنگل های منطقه سیم ریپ (Siem Reap) با بلوک های ماسه سنگی ساخته شده است که از کوه مقدس Phnom Kulen به این منطقه منتقل شده اند. این مجموعه مذهبی، مساحتی معادل 1626000 مترمربع را در بر می گیرد. سبک معماری خمر در بنای این معبد به وضوح قابل مشاهده است. علاوه بر سبک معماری ویژه این معبد، دکوراسیون و تزیینات آن بسیار جالب توجه است. روی دیوارهای بخش های مختلف این معبد، تصاویری از اسطوره ها و افسانه های مذهبی نقش بسته است.

3. خلیج ها لونگ (Ha Long)، ویتنام

خلیج ها لونگ به معنای اژدهای نزول نموده، خلیج کوچکی واقع در شمال شرقی ویتنام است. در آب های زمردین این خلیج، هزاران جزیره و کارست سنگ آهکی در شکل ها و میزان های گوناگون سر بر آورده اند و با جنگل های بارانی پوشیده شده اند. بیش از 1600 جزیره کوچک و بزرگ در این خلیج وجود دارد که یکی از مهم ترین جاذبه های گردشگری مشهور در جهان هستند. خلیج ها لونگ مساحتی در حدود 1553 کیلومتر مربع دارد. سنگ آهکی که در این خلیج وجود دارد در طول 500 میلیون سال و تحت شرایط و محیط های گوناگون شکل گرفته است. بعلاوه تکامل کارست های خلیج ها لونگ در طی 20 میلیون سال و تحت تأثیر آب و هوای مرطوب گرمسیری روی داده است. در سال 2009، بنیاد عجایب هفت گانه نوین این خلیج را در لیست نامزدهایش به عنوان یکی از عجایب هفت گانه طبیعت افزود. خلیج ها لونگ زیستگاه 14 گونه گیاهی بومی و 50 گونه جانوری بومی است. طبق پژوهش های تاریخی صورت گرفته، انسان پیش از تاریخ، در حدود ده ها هزار سال پیش در این منطقه زندگی می نموده است.

4. آتشفشان های کامچاتکا (Kamchatka)، روسیه

شبه جزیره کامچاتکا در روسیه، میزبان تعداد زیادی آتشفشان فعال است. قرار گرفتن این منطقه بین اقیانوس آرام و پهنه وسیعی از زمین، تنوع زیستی جالب توجهی ایجاد نموده است. زیستگاه های طبیعی این منطقه شامل دریاچه، نواحی ساحلی، رود و... است. رود کامچاتکا و دره های اطراف آن میزبان یک کمربند آتشفشانی متشکل از 160 آتشفشان است که در حال حاضر، 29 تای آن ها فعال هستند. آتشفشان کلیوچوسکایا سوپکا با 4750 متر ارتفاع، بلندترین آتشفشان فعال کامچاتکا است.

5. مرکز تاریخی شهر بخارا، ازبکستان

این شهر تاریخی که قدمت آن به بیش از 2000 سال می رسد، در جاده ابریشم واقع شده است. این شهر، زمانی یکی از بزرگ ترین شهرهای آسیای مرکزی بوده است. موقعیت استراتژیک این شهر در تقاطع مسیرهای تجاری مشهور آن موقع، باعث شده که یکی از قطب های تجارت و سفر باشد. این شهر مدت های طولانی، مکانی برای مطالعات مذهبی و فرهنگی بوده است. خود شهر بیش از 2500 سال قدمت دارد اما سابقه سکونت انسان ها در محلی که این شهر بر آن بنا شده به هزاره دوم پیش از میلاد می رسد.

از مهم ترین بناهای تاریخی واقع در این شهر، مقبره امیر اسماعیل سامانی است که از شاهکارهای معماری مسلمانان در قرن دهم میلادی به شمار می رود. تعداد زیادی مدرسه متعلق به قرن هفدهم میلادی هم در این شهر تاریخی وجود دارد. بخارا از بزرگ ترین شهرهای ماوراء النهر و یکی از کانون های دانش و ادب ایران بعد از اسلام است. امیر اسماعیل سامانی این شهر را به عنوان مرکز خود انتخاب نموده بود. بیشتر قسمت های آرامگاه امیر اسماعیل سامانی تا چند دهه اخیر، زیر خاک قرار داشت و به همین علت، با گذشت زمان آسیب چندانی ندیده است. امروزه تمام آن از زیر خاک، بیرون آورده شده است.