اتاق جیغ قاهره: فریادی برای رهایی در قلب کتابفروشی باب الدنیا - آریا بلاگ

برای دریافت مشاوره و خدمات تخصصی گردشگری و سفر به سراسر دنیا با مجری مستقیم تورهای مسافرتی و گردشگری همراه باشید.

کتابفروشی باب‌الدنیا: دریچه‌ای به سوی آرامش

کتابفروشی «باب‌الدنیا» که نام آن به معنای «دروازه دنیا» است، فراتر از یک فروشگاه کتاب عمل می‌کند . این مکان به عنوان یک کافه و مرکز فرهنگی شناخته می‌شود که با هدف ایجاد فضایی برای آرامش و تبادل فرهنگی در میان هیاهوی قاهره تأسیس شده است . صاحبان این کتابفروشی، «هیدی رضوان» و «عبدالرحمن سعد»، با درک فشارهای روانی ناشی از زندگی در یکی از پرتراکم‌ترین شهرهای جهان و مشاهده استرس انباشته‌شده در جامعه، همواره به دنبال ارائه خدمات نوآورانه برای بهبود حال مشتریان خود بوده‌اند .

شکل‌گیری ایده: از تمرین موسیقی تا فریاد درمانی

نقش هیدی رضوان و عبدالرحمن سعد در شکل‌گیری «اتاق جیغ» محوری بود . این فضا در ابتدا یک استودیوی ضدصدا و اتاق تمرین موسیقی برای مشتریان بود . ایده تبدیل آن به فضایی برای فریاد زدن، طبق روایات مختلف، توسط یکی از مشتریان دائمی یا یکی از دوستان عبدالرحمن سعد به صاحبان کتابفروشی پیشنهاد شد .

هیدی رضوان در ابتدا این ایده را «دیوانه‌وار» توصیف کرد، اما پس از تحقیق در مورد مفاهیم مشابه در جهان، نظرش تغییر کرد . عبدالرحمن سعد نیز با اشتیاق از این ایده استقبال کرد و گفت: «از این ایده خیلی خوشم آمد، چون دیوانه‌وار بود. چه کسی از ما در میان این همه فشار زندگی به فریاد زدن نیاز ندارد؟» . تحقیقات آن‌ها نشان داد که چنین فضاهایی برای کاهش استرس در نقاط مختلف جهان، از جمله ژاپن (کوزه‌های فریاد) و به عنوان نوعی «خلق‌درمانی سنتی» در میان بومیان کانادا وجود دارد . در نهایت، مشاهده سرخوردگی‌ها و انرژی منفی انباشته‌شده در جامعه مصر، به‌ویژه پس از تحولات سال 2011، تصمیم آن‌ها را برای اجرایی کردن این ایده نهایی کرد .

سفر یک کاربر در اتاق جیغ: روایتی از ورود تا رهایی

بر اساس گزارش‌ها و مصاحبه‌ها، تجربه استفاده از اتاق جیغ فرآیندی چندمرحله‌ای از احساسات متضاد است که در نهایت به آرامش و سبکی منجر می‌شود .

1. قبل از ورود: تردید، کنجکاوی و بار سنگین هیجانات

کاربران معمولاً با کوله‌باری از استرس، خشم و احساسات فروخورده ناشی از کار، تحصیل و چالش‌های زندگی در قاهره به کتابفروشی می‌آیند . بسیاری پیش از ورود، حسی از تردید، کنجکاوی و حتی خنده را تجربه می‌کنند . یک روزنامه‌نگار که این تجربه را روایت کرده، می‌گوید که در ابتدا حدود ده دقیقه طول کشید تا خود را برای فریاد زدن آماده کند و پنج دقیقه از این زمان را از شدت خنده خم شده بود .

2. ورود به اتاق: قوانین و فضا

پس از ثبت‌نام، کاربر با مجموعه‌ای از قوانین مشخص روبرو می‌شود :

• فضا: اتاق، فضایی تاریک، کوچک و کاملاً عایق‌صدا است تا حریم خصوصی افراد حفظ شود .
• تجهیزات: در گوشه‌ای از اتاق، یک ست کامل درام (سازهای کوبه‌ای) قرار دارد تا افراد بتوانند با نواختن آن، استرس خود را به شکلی فیزیکی نیز تخلیه کنند .
• قوانین:
  • استفاده از اتاق کاملاً رایگان است .
  • هر جلسه به مدت 10 دقیقه محدود است .
  • در هر نوبت، تنها یک نفر مجاز به ورود به اتاق است .
  • بردن تلفن همراه به داخل اتاق ممنوع است تا تمرکز فرد بر تخلیه هیجانی حفظ شود .

3. در طول جلسه: انفجار فیزیکی و عاطفی

با بسته شدن در، کاربر در خلوت و سکوت مطلق قرار می‌گیرد و تمام محدودیت‌های اجتماعی برداشته می‌شود . فرد می‌تواند با تمام وجود فریاد بکشد، جیغ بزند یا گریه کند . یک روزنامه‌نگار توصیف می‌کند که چگونه فریادهایش از انتهای شکمش آغاز شده و لرزش آن را در پشت گلویش حس کرده است .

بسیاری از کاربران از ترکیب فریاد با کوبیدن بر طبل‌ها استفاده می‌کنند که به یک «انفجار کنترل‌شده» و قدرتمند فیزیکی و عاطفی منجر می‌شود . یک کاربر دائمی به نام محمد الدبابی، که این اتاق را نوعی «روان‌درمانی فریاد اولیه» می‌داند، ترجیح می‌دهد چشمانش را ببندد، با ریتمی ملایم شروع کند و سپس فریاد آرامی سر دهد که به تدریج به «فریاد خشم مهارنشدنی» تبدیل می‌شود .

4. پس از خروج: آرامش، سبکی و تحول آنی

تحول حالتی که کاربران بلافاصله پس از خروج تجربه می‌کنند، برجسته‌ترین بخش این تجربه است . بسیاری با لبخند و خنده از اتاق خارج می‌شوند . حس سنگینی و فشار روانی جای خود را به احساس سبکی و آرامش می‌دهد . کاربران از یک «احساس مشخص قبل از فریاد و بعد از فریاد» صحبت می‌کنند که با وجود گلودردی موقت، به حس آرامش عمیقی می‌انجامد .

محمد الدبابی پس از جلسه هشتم خود، در حالی که عرق روی پیشانی‌اش نشسته بود، با خنده گفت: «حس خیلی خوبی دارم. مثل مواد مخدر است!» . او معتقد است این نیاز به تخلیه هیجانی جهانی است: «هر شهروندی در جهان مشکلاتی دارد... همه آن‌ها نیاز دارند که آن را بیرون بریزند» .

قدرت درمانی درامز: ترکیب فریاد و ریتم برای تخلیه کامل

افزودن یک ست درامز به اتاق جیغ قاهره، نوآوری هوشمندانه‌ای است که این فضا را از اتاق‌های خشم متمایز کرده و ابعاد فیزیکی، موسیقایی و روان‌شناختی را برای فرآیند تخلیه هیجانی به هم پیوند می‌زند .

• رهایی دوگانه تنش فیزیکی: هم فریاد زدن و هم نواختن درامز فعالیت‌های فیزیکی شدیدی هستند . فریاد، تنش عضلات قفسه سینه و گلو را آزاد می‌کند و نواختن درامز خروجی قدرتمندی برای انرژی و پرخاشگری فراهم می‌آورد .
• تنظیم هورمون‌ها: این فعالیت‌ها می‌توانند سطح کورتیزول (هورمون استرس) را کاهش داده و باعث ترشح اندورفین و دوپامین (هورمون‌های حال خوب) شوند .
• تمرکز و حضور در لحظه: نواختن درامز نیازمند تمرکز بر ریتم و هماهنگی است . این تمرکز، ذهن را از افکار استرس‌زا منحرف کرده و فرد را در «لحظه حال» نگه می‌دارد .
• ابرازگری خلاقانه و کنترل‌شده: در حالی که فریاد یک ابراز خام است، درامز به کاربر اجازه می‌دهد این هیجان را در قالب ریتم کانالیزه کند . این فرآیند حس کنترل و تسلط بر هیجانات را تقویت می‌کند .
• کاتارسیس صوتی: ترکیب صدای قدرتمند فریاد با ضربات کوبنده درامز، یک کاتارسیس صوتی شدید ایجاد می‌کند که بسیار رهایی‌بخش است .

پدیده‌ای اجتماعی: چرا «اتاق جیغ» به پناهگاه زنان تبدیل شد؟

نکته قابل توجه در مورد «اتاق جیغ» قاهره، استقبال گسترده زنان از آن بود، به طوری که اکثریت کاربران اولیه آن را زنان تشکیل می‌دادند . این پدیده ریشه در فشارهای چندلایه فرهنگی، اجتماعی و اقتصادی دارد که زنان در جامعه مصر با آن روبرو هستند.

• مسئولیت‌های چندگانه و فشارهای سنتی: زنان مصری اغلب بار مضاعف کار در بیرون از خانه و مسئولیت‌های سنتی خانواده را به دوش می‌کشند و اتاق جیغ به مثابه یک سوپاپ اطمینان برای تخلیه این تنش‌ها عمل می‌کند .
• محدودیت‌های فرهنگی در ابراز خشم: در ساختار فرهنگی مصر، ابراز آشکار خشم توسط زنان امری ناپسند تلقی می‌شود . «اتاق جیغ» این تابوی فرهنگی را می‌شکند و فضایی امن و خصوصی برای ابراز هیجاناتی فراهم می‌کند که در فضای عمومی سرکوب می‌شوند .
• نابرابری‌های اقتصادی و اجتماعی: نرخ بیکاری در میان زنان تحصیل‌کرده مصری به شکل قابل توجهی بیشتر از مردان است و خشونت خانگی نیز یک معضل جدی محسوب می‌شود که احساس سرخوردگی و استرس را افزایش می‌دهد .
• فضای عمومی ناامن و محدودیت بیان: فضای عمومی در مصر، به ویژه پس از تحولات سیاسی، با محدودیت‌هایی در زمینه آزادی بیان همراه بوده است . اتاق جیغ به صورت نمادین، پادزهری برای این محدودیت‌هاست و به افرادی که صدایشان کمتر شنیده می‌شود، اجازه می‌دهد تا صدای خود را آزاد کنند .

خلاصه

کتابفروشی «باب‌الدنیا» در قاهره با معرفی «اتاق جیغ»، مفهومی نوآورانه در زمینه سلامت روان و خدمات فرهنگی ارائه کرده است . این اتاق تاریک و عایق‌صدا، که مجهز به یک ست درام نیز می‌باشد، به مشتریان امکان می‌دهد به مدت ده دقیقه به صورت رایگان فریاد بزنند و خود را از استرس‌های روزانه رها کنند . ایده این اتاق که توسط صاحبان آن، هیدی رضوان و عبدالرحمن سعد، پس از پیشنهادی از سوی یک مشتری یا دوست و تحقیق در مورد مفاهیم جهانی مشابه (مانند اتاق‌های خشم و روش‌های بومی) عملی شد، پاسخی به نیاز فزاینده به تخلیه هیجانی در جامعه پرتنش مصر بود . افزودن درامز به این فضا، یک نوآوری کلیدی است که با ترکیب رهاسازی فیزیکی، تنظیم هورمون‌های استرس و ابراز خلاقانه، تجربه‌ای چندبعدی و عمیقاً درمانی را فراهم می‌کند . این اتاق با استقبال گسترده‌ای روبرو شد، به ویژه از سوی زنانی که با فشارهای اجتماعی و فرهنگی متعددی مواجه هستند . تجربه کاربران، سفری از تردید و سنگینی به سوی سبکی و آرامش توصیف شده است که با نقل‌قول‌هایی مانند «حس خیلی خوبی دارم. مثل مواد مخدر است!» تأیید می‌شود . «اتاق جیغ» قاهره نه تنها پاسخی به استرس زندگی شهری است، بلکه به یک پدیده اجتماعی تبدیل شده که نیازهای پنهان جامعه مصر را آشکار می‌سازد و نشان می‌دهد چگونه فضاهای فرهنگی می‌توانند نقشی فعال در بهبود کیفیت زندگی و سلامت روان شهروندان ایفا کنند.