پدر 53 ساله ای که در یک جراحی ساده به کما رفت - آریا بلاگ

به گزارش شهروند، تاندون انگشت دستش بخیه خورد اما خانواده اش 66 روز است که انتظار به هوش آمدن پدر 53 ساله را می کشند.

دی ماه تلخ

سه شنبه دوم دی ماه 99 حوالی کرج، کارگران در ساختمانی نیمه کاره مشغول به کار بودند. عقربه ها از هر طریقی کوشش کردند قدرت خود را به رخ زندگی نصراله یکی از کارگران بکشند، چرخیدند و چرخیدند تا 8 شب را نشان دادند.

نصراله خوشبخت 53 ساله مشغول کار با بالابر بود که ناگهان دستگاه از دستش رها شد و تاندون انگشت دست چپ او دچار جراحت شدید شد. همکارانش از صدای فریاد دورش حلقه زدند. انگشت چهارم دست چپش خونریزی شدید نموده بود.

دیری نگذشت که آمبولانس برای انتقال او به بیمارستان رسید. پسرش او را در راه انتقال به بیمارستان همراهی کرد. همه چیز تا آن لحظه، عادی پیش می رفت تا اینکه اتاق عمل پذیرای نصراله خوشبخت شد.

اما ورق برگرشت و نصراله به خاطر جراحت انگشت دست دچار ایست قلبی شد. حالا 70 روز از آن غروب و آن اتفاق گذشته و نصراله خوشبخت به دلیل یک جراحی ساده انگشت دست، در کما به سر می برد.

66 روز سخت

خرسند و منتظر بودم هرچه زودتر پدرم صحیح و سالم از اتاق عمل بیرون بیاید. چند ساعتی را با همین حس به انتظار گذراندم. این جملات را با صدایی گرفته که به دور گلویش پیچیده بود، ادا کرد. واژه ها توان کمک سنگینی جملات را نداشتند.

با این حال پسر نصراله ادامه داد: محل خدمتم در همان اطراف کرج است. وقتی یکی از همکارانش تماس گرفت، خودم را سریع به ساختمانی که پدرم مشغول بود رساندم. اورژانس او را به بیمارستان شهید مدنی منتقل کرد. با پدرم همراه اورژانس به بیمارستان رفتم. حتی با مادرم و دو خواهر دیگرم تماس تصویری گرفتم که پدرم را ببینند و خیالشان راحت گردد. ما نمی دانستیم اتاق عملی که سلامت را به همه باز می گرداند، سلامت پدرم را خواهد گرفت.

پدر من وقتی به اتاق جراحی رفت حتی بیهوش هم نبود ولی بیهوش از اتاق جراحی خارج شد. داخل اتاق جراحی دچار ایست قلبی شد.

با افسوسی که در کنج قلبش لانه نموده بود و چاره ای برایش یافت نمی شد جملات را کش آورد و ادامه داد: در ابتدا پزشکان اعلام کردند پدرم از قبل مشکل قلبی داشته است. با لحنی محکم کلماتش را کوبنده به هم متصل کرد. در حالی که هیچ وقت مشکل قلبی او را تهدید نمی کرد. 5 روز بعد نظرشان عوض شد و دوباره اظهار کردند مشکل قلبی وجود نداشته است. مادرم همراه دو خواهر دیگرم خیلی ناراحت هستند. 70 روز است صبح و شبمان را گم کردیم.

تلخی روزهای شیرین

پریناز دختر کوچک نصراله که 19 سالش است، درباره شرایط پیش آمده پدرش می گوید: رابطه من و پدرم بسیار صمیمی بود. بدترین روزهای زندگی ام را سپری می کنم. این بیمارستان و کادر درمانی ضعیف آن به دلیل نداشتن پزشک متخصص، بهترین روزهای زندگی ام که قبولی در دانشگاه صنعتی همدان بود را به کامم تلخ کرد. مهندسی شیمی قبول شدم اما شرایط پدرم خرسندی ام را از یادم برد. حال پدرم پیش از عمل کاملا خوب بود، اما داخل اتاق عمل شرایط فرق کرد و به ایست قلبی دچار شد. دو ماه است هیچ کدام از ما خواب و خوراک نداریم. خواهر بزرگم بین ما صبورترین فرد خانواده است.

غمگین و تلخ ادامه می دهد: خواهرم کوهنورد و نجاتگر فعال هلال احمر است. کل زندگی اش بر اساس همین فعالیت ها سپری می گردد، اما از روزی که این رخ داد همه فعالیت هایش را کنار گذاشته است. تمام این دو ماه روزی نبوده که ما و مادرم بیمارستان نرویم. مادرم عاشق پدرم است. از آن اتفاق به بعد دچار حالت های عصبی شدید شده. به خاطر یک عمل ساده و پاره شدن تاندون انگشت دو ماه است زندگی مان را نمی فهمیم. شکایتی هم مبنی بر همین موضوع ثبت نموده ایم و تا 10 روز دیگر نتیجه این شکوائیه اعلام می گردد.