اولین آزمایش خون مستقیم برای تشخیص میوکاردیت یا التهاب قلب پیشنهاد شد
به گزارش آریا بلاگ، محققان بریتانیایی شاخص زیستی یا بیومارکر خونی را کشف کردند که نشانگر وجود میوکاردیت است. امید است که این کشف منجر به آزمایش خون سریع برای تشخیص این بیماری التهابی قلبی کشنده و سخت گردد.
نیلش سامانی، از بنیاد قلب بریتانیا، گفت: میوکاردیت یک بیماری بسیار سخت برای تشخیص است و متأسفانه بعضی از بیماران به علت فقدان آزمایش های تشخیصی در دسترس، دچار آسیب های جبران ناپذیری به قلب خود می شوند.
در این بیماری عضله قلب ملتهب می گردد. عامل بیماری اغلب عفونتهای ویروسی یا باکتریایی ایجاد می گردد. علائم اولیه میوکاردیت می تواند مبهم باشد: خستگی، تنگی نفس، تب خفیف - و در صورت عدم تشخیص و درمان می تواند در مواردی کشنده یا آسیب زا هم باشد
ابزارهای تشخیصی فعلی برای ابتلا به میوکاردیت کافی یا در دسترس نیستند. MRI یا اشعه ایکس می تواند برای شناسایی ناهنجاری های قلبی انجام گردد و آنالیز های ECG می تواند سرنخ های غیر اختصاصی ارائه دهد. آزمایش خون بعلاوه اغلب برای ردیابی نشانگرهای التهابی عمومی که می تواند نشان دهنده میوکاردیت باشد استفاده می گردد. با این حال، تست تشخیصی قطعی استاندارد طلایی برای میوکاردیت در حال حاضر، بیوپسی بافت قلب است. به علت ماهیت تهاجمی آن به ندرت انجام می گردد.
تحقیقات نو بر روی سلول های T، که یک نوع از سلول های ایمنی استُ متمرکز شده است. تعیین شد که در هنگام التهاب قلب، سلول های T در گردش خون می توانند مولکولی به نام cMet را بیان نمایند.
تصور می گردد که این سلول های T بیان نماینده cMet در میوکاردیت نقش دارند و ردیابی سطح آنها در آزمایش خون می تواند مستقیماً به وجود التهاب بافت قلب اشاره کند.
تا کنون این تحقیق تنها در گروه کوچکی از 34 بیمار مبتلا به میوکاردیت تایید شده است. به این صورت که سطح سلول های T بیان نماینده cMet در خون آنها به طور قابل توجهی بالاتر از یک گروه کنترل سالم و گروهی از بیمارانی بود که حملات قلبی را تجربه نموده بودند.
فدریکا مارلی برگ، محقق دیگری از بنیاد قلب بریتانیا، گفت که مداخله زودهنگام هنگام کوشش برای درمان میوکاردیت بسیار مهم است. و این آزمایش خون بالقوه می تواند ابزار مهمی را برای شناسایی بیماران قبل از نارسایی قلبی به پزشکان ارائه دهد.
به گفته محققان، اگر مراحل بعدی مطالعه موفقیت آمیز باشد، آزمایش خون نو می تواند ظرف یک یا دو سال از نظر بالینی در دسترس باشد.
مطالعه نو در مجله Circulation منتشر شده است.
منبع: دانشگاه کوئین مری لندن
منبع: یک پزشک