اکسیژن رسانی به بافت های پرینتی انسان امکانپذیر شد - آریا بلاگ

هرچند هر روز اخبار متعددی درباره اعضای چاپی بدن انسان به پرینتر سه بعدی منتشر می شود، اما همچنان یک چالش مهم در راستا این فناوری وجود دارد و آن اکسیژن رسانی به سلول های بافت چاپ شده است.

به همین دلیل گروهی از محققان بین المللی با همکاری صمد احدیان پژوهشگر ایرانی در انستیتوتراساکی (Terasaki Institute) جوهر زیستی ابداع کرده اند که قادر به رفع این چالش است.

باور اصلی استفاده از اعضای بدن چاپی آن است که چند روز پس از ایمپلنت آنها در بدن، رگ های خونی بافت های طبیعی اطراف در آن رشد می کنند. به این ترتیب سلول های بافت چاپی می توانند به اکسیژن رسانی دائم دسترسی یابند و در نتیجه زنده بمانند و تکثیر شوند. اما متاسفانه گاهی اوقات رگ های خونی با سرعت لازم رشد نمی کنند.

به همین دلیل گروهی از محققان بین المللی همراه احدیان یک هیدروژل جوهر زیستی توسعه دادند که در حقیقت یک واسطه چاپ زیستی سه بعدی است. برای توسعه جوهر مذکور کلسیم پراکسید(CPO) را با ماده ای به نام ژلاتین متاکریلول (gelatin methacrylol)ترکیب کردند.

CPO هنگام ترکیب با آب، اکسیژن تولید می کند. البته ترکیب این ماده و آب ساختار لازم برای استفاده در چاپ زیستی را ندارد. درهمین راستا از ژلاتین متاکریلول استفاده می شود. به این ترتیب pH این ماده و قابلیت های آن برای پشتیبانی از CPOبهبود می یابند و بافت چاپی می تواند به طور مداوم اکسیژن تولید کند و همزمان ساختار فیزیکی لازم برای ایمپلنت های چاپی را داشته باشد.

هیدروژل مذکور در آزمایش ها توانست عملیات اکسیژن رسانی به سلول های ماهیچه ای و قلبی را تا زمان رشد رگ های خونی در بافت ایمپلنت ادامه دهد.

احدیان در این باره می گوید: با اکسیژن رسانی به سلول های ایمپلنت شده، می توان عملکرد و یکپارچگی آن بافت میزبان را ارتقا داد. همچنین می توان از رویکردی مشابه برای ساختن بافت های عملکردی برای کاربردهای غربالگری دارو و مطالعات پاتوفیزیولوژیک استفاده کرد.

این تحقیق اخیراً در ژورنال Advanced Healthcare Materials منتشر شده است.،مهر